Szanowny Panie Ministrze,
WNIOSEK:
W imieniu Stowarzyszenia URKSiTD „NAJLEPSZA DROGA”, wnoszę o nowelizację obowiązującego w Polsce prawa, poprzez dodanie przepisu, na podstawie którego zostanie utworzona norma prawna określająca, iż: w toku postępowań administracyjnych lub sądowych, urzędom nie wolno powoływać się na orzecznictwo sądów powszechnych lub decyzje administracyjne lub postanowienia urzędów w postępowaniu administracyjnym oraz Sądu Najwyższego a także Naczelnego Sądu Administracyjnego.
UZASADNIENIE:
W polskim porządku prawnym, źródła praw określa wyłącznie Konstytucja RP. Wśród źródeł prawa nie występuje orzecznictwo sądów ani dominująca linia orzecznicza sądów ani dominująca linia wykształcona na podstawie decyzji administracyjnych urzędów lub postanowień urzędów.
Powoływanie się w konkretnych sprawach na linię orzeczniczą, decyzje administracyjne lub postanowienia, stanowią naruszenie w szczególności konstytucyjnej zasady „demokratycznego państwa prawa” oraz instytucję „racjonalnego legislatora”.
W polskim porządku prawnym uprawnienie tworzenia prawa a więc wystąpienia w roli „racjonalnego legislatora”, przysługuje wyłącznie Parlamentowi RP, po złożeniu stosownego podpisu przez Prezydenta RP lub Ministrowi na podstawie delegacji ustawowej (w odniesieniu do ustawy, która wyczerpała konstytucyjny tok legislacyjny).
Plagą stało powoływanie się przez sądy oraz urzędy na orzeczenia, decyzje lub postanowienia innych sądów lu urzędów (w których występowały odmienne stany fatyczne, dowodowe ect.). Powoływanie się na inne orzeczenia, decyzje lub postanowienia stało się bezprawną metodą na omijanie treści przepisów prawa i normy prawnej przez sądy oraz urzędy – co doprowadziło do nagminnego naruszania treści przepisów lub pomijania zasad wykładni prawa.
Niedopuszczalna jest sytuacja w której bardzo liczne sądy oraz urzędy wydają decyzje lub orzeczenia nie na podstawie treści obowiązującego prawa, lecz całkowicie contra legem – na podstawie „umówionego środowiskowo” schematu orzekania lub emisji decyzji lub postanowień – z całkowitym pominięciem treści przepisów oraz zasad wykładni prawa, prowadzących do wygenerowania normy prawnej.
Dopuszczenie powoływania się przez urzędy lub sądy na inne decyzje, „rozleniwia” je w drodze do ustalenia stanów faktycznych, prawnych i wyekstraktowania normy prawnej przez sądy lub urzędy. W konsekwencji zalewani jesteśmy orzeczeniami lub decyzjami lub postanowieniami wyemitowanymi nie na podstawie treści przepisów, lecz na podstawie wyobrażenia o tym, co być może znajduje się w treści przepisów.
Jest to zjawisko powszechne w licznych sądach lub urzędach i instytucjach, które niszczy poczucie zaufania do prawa oraz niszczy poczucie pewności obywatela, który nie może czuć się pewnym we własnym działaniu wyłącznie po zapoznaniu się z treścią przepisu prawa.
Odrębnym problemem wymagającym interwencji legislacyjnej, jest potrzeba uregulowania sztywnych relacji pomiędzy zasadami wykładni prawa (zagadnieniu temu poświęciłem wiele lat badań w ramach mojej pracy naukowej i chętnie podzielę się własnymi doświadczeniami).
Proszę o odpowiedź w tej sprawie jak i w innych wnioskach zgłaszanych przeze mnie w ciągu ostatniego roku.
Z wyrazami szacunku
prof. SGMK dr Mariusz Miąsko
Prezes Stowarzyszenia „Najlepsza Droga”
Prezes Kancelarii Prawnej Viggen Sp.j.
