Strona główna Nieprawidłowości i wyjaśnienia urzędów Opłaty za korzystanie z przystanków autobusowych – nielegalne!

Opłaty za korzystanie z przystanków autobusowych – nielegalne!

3676
0
4.57/5 (7)

Autor publikacji: Dr Mariusz Miąsko Prezes Kancelarii Prawnej Viggen sp.j.

Opłaty za korzystanie z przystanków autobusowych – nielegalne!. Przewoźnikom należy się zwrot opłat za korzystanie z przystanków autobusowych, których stawki zostały ustalone uchwałami samorządów na podstawie przepisów ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z dnia 16 grudnia 2010 r. (Dz.U. 2011 Nr 5, poz. 13).

Wiele samorządów na terenie całego kraju uchwaliło zasady poboru opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych w ciągu dróg, objętych zakresem terytorialnym poszczególnych samorządów. Samorządy określając stawki opłat powołują się na treść art. 15 ust. 2 i art. 16 ust. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o publicznym transporcie zbiorowym.

Przepisy te mówią, iż: „Za korzystanie przez (…) przewoźnika z przystanków komunikacyjnych lub dworców, których właścicielem albo zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego, mogą być pobierane opłaty. Stawka opłaty jest ustalana w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego, z uwzględnieniem niedyskryminujących zasad”.

Jednak samorządy nie dostrzegły, iż wyżej wymienione opłaty mogą być naliczane dopiero od 31 grudnia 2016 roku! Tak więc środki pobrane dotychczas od przewoźników przez samorządy podlegają niezwłocznemu zwrotowi.

Jest tak, ponieważ samorządowcy nie dostrzegli w jaki sposób w ustawie o publicznym transporcie zbiorowym została zdefiniowana instytucja „przewoźnika”.

Otóż, co prawda z treści ust. 1 art. 79 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, wynika, że: „Działalność w zakresie krajowego regularnego przewozu osób może być podejmowana i wykonywana na podstawie przepisów dotychczasowych, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2016 r., w krajowym transporcie drogowym”.

Jednak art. 4 ust. 1 pkt. 11 definiuje przewoźnika w ten sposób, że jest to:
przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób na podstawie potwierdzenia zgłoszenia przewozu, (…)” (podkreślenie własne).

W aktualnym stanie prawnym przewoźnicy, aż do 31 grudnia nie mogą realizować transportu na podstawie potwierdzenia zgłoszenia przewozu”, a jedynie opierając się na zezwoleniu (na dotychczasowych zasadach). Wynika to wprost z treści art. 79 u.p.t.z.

Tak więc „przewoźnicy”, rozumiani jako podmioty realizujące transport „na podstawie zgłoszenia przewozu” jeszcze nie istnieją (z mocy prawa). Tak pojmowani przewoźnicy zaczną funkcjonować dopiero od 31 grudnia 2016 roku.

Warto także zwrócić uwagę na okoliczność, iż przepisy art. 15 i art. 16 oraz unormowanie z art. 79 u.o p.t.z. posiadają zupełnie odrębnych adresatów. Art. 15 i 16 jest adresowany do samorządów (w zupełnie odrębnym i autonomicznym Dziale, Rozdziale i Oddziale) a art. 79 (w zupełnie odrębnym Dziale „Organizacja Publicznego Transportu Zbiorowego”), natomiast beneficjentami uprawnień z art. 79 są przewoźnicy a nie samorządy (wynika to wprost z treści normy).

Art. 15 ust. 2 oraz art. 16 ust. 1 i 4 określają wobec kogo (a przez to także i od kiedy) można nałożyć opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych. Natomiast art. 79 określa jedynie, że działalność może być niejako warunkowo wykonywana na „dotychczasowych” zasadach aż do 31 grudnia 2016 roku.

Mało tego – w zdaniu drugim ust. 1 art. 79 jednoznacznie napisano, że przepis ten wchodzi w życie za wyjątkiem art. 30-37… czyli uregulowań o wydawaniu “potwierdzenia zgłoszenia przewozu”, gdy tymczasem przewoźnika definiuje się jako właśnie podmiot posiadający “potwierdzenie zgłoszenia przewozu” (za wyjątkiem możliwości realizacji przewozów na dotychczasowych zasadach – czyli na podstawie art. 5 pkt. 15 ustawy o transporcie drogowym aż do 31 grudnia 2016 r).

Można jednak łatwo dostrzec, że nałożenie opłaty nie odbywa się na „dotychczasowych” zasadach (o których mowa w art. 79), ale na zasadach nowych – wynika to jednoznacznie z treści Uchwał Samorządów, w których samorządy wprost powołują się na art 15 i 16 u. o p.t.z.

Warto przypomnieć, że instytucję „przewoźnika” definiuje (lex generalis) także ustawa o transporcie drogowym w art. 5 pkt. 15) – określając, iż jest to: „(…) przedsiębiorca uprawniony do wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego;”.

Uprawnienie owo zostało doprecyzowane (na poziomie uregulowania lex specialis), czyli ustawą o publicznym transporcie zbiorowym we wspomnianym już powyżej art. 4 pkt. 11, jako potwierdzenie zgłoszenia przewozu”.

Jednak ustawa o transporcie drogowym nie pozwala nakładać opłat za korzystanie z przystanków komunikacyjnych.

W takiej sytuacji niektóre samorządy zastosowały (nieprawidłową) konstrukcję, w ramach której przywołano podstawę prawną z u.o p.t.z. w zakresie przepisów odnoszących się do wysokości opłat za korzystanie z przystanków, natomiast definicję „przewoźnika” zapożyczono z ustawy o transporcie drogowym.

Jednak należy jeszcze raz wyraźnie zauważyć, iż ustawa o publicznym transporcie zbiorowym dysponuje własną, autonomiczną definicją „przewoźnika” i taki podmiot jeszcze nie istnieje w myśl przytoczonej ustawy…aż do 31 grudnia 2016 roku.

Warunkowo więc (na podstawie art. 79 u.o p.t.z.) wolno przewoźnikom w rozumieniu przepisów u.ot.d. wykonywać transport na dotychczasowych zasadach, jednak nie wolno w żadnym pozostałym zakresie stosować postanowień ustawy o publicznym transporcie zbiorowym do podmiotów, które przewoźnikami w myśl tej ustawy jeszcze nie są.

Tak więc, samorządowcy w wielu miejscach kraju odwołują się do treści nie obowiązujących przepisów przedmiotowej ustawy.

W konsekwencji uchwały są bezskuteczne prawnie a uiszczone przez Przedsiębiorców opłaty, podlegają niezwłocznemu zwrotowi wraz z ustawowymi odsetkami.

Kancelaria Prawna Viggen sp.j. pomoże w odzyskaniu pieniędzy za nielegalnie pobierane opłaty za korzystanie z przystanków autobusowych! Szczegóły pod nr tel.: (12) 637-24-57.

 

 

 

 

 

 

Niniejszy dokument podlega ochronie prawnej na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r., Dz. U. 06.90.631 z późn. zm.).

Oceń artykuł

Poprzedni artykułBelgia: wzmocnienie granic w obawie przed imigrantami
Następny artykułZniesiono blokadę na autostradzie Ateny – Saloniki w m. Teby
Autor ponad 250 publikacji prawnych dotyczących w szczególności: europejskiego prawa pracy i ubezpieczeń społecznych mobilnych pracowników „delegowanych”, elementów prawa podatkowego pracowników -„rezydentów”, europejskich regulacji dot. okresów prowadzenia pojazdów, przerw i odpoczynków kierowców, międzynarodowego prawa użytkowania tachografów, prawa przewozowego, prawa mocowania ładunków, prawa przewozu ładunków szybko psujących się, prawa przewozu, materiałów niebezpiecznych, krajowego i unijnego prawa przewozu osób, międzynarodowych reguł handlowych Incoterms 2010, prawa administracyjnego branży TSL, elementów prawa ruchu drogowego.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj