ZASADY ROZLICZANIA KIEROWCÓW NA WARUNKACH USTAWY Z DNIA 28 LIPCA 2023 ROKU O DELEGOWANIU

Poniżej prezentujemy szczegółową analizę zasad rozliczenia wynagrodzeń kierowców międzynarodowego transportu drogowego po nowelizacji z 27 lipca 2023 r. 

Nie ulega wątpliwości, że nowelizacja została przygotowana bardzo nieprofesjonalnie – zawiera szereg elementarnych błędów – np.:

• myli podstawowe instytucje prawa pracy z instytucjami prawa cywilnego,
• wprowadza dwie różne podstawy zastosowania ulg od oskładkowania – wzajemnie wykluczające się;
• wprowadza możliwość zastosowania ulgi od opodatkowania umów o pracę za okres odpoczynku regularnego…ale nie można jej zastosować w odniesieniu do praktycznie żadnego kierowcy… 

Reasumując nowelizacja jest pełna sprzeczności i dziur prawnych. Poniżej prezentujemy zbiorcze opracowanie oraz interpretację przepisów wynikających z regulacji Ustawy o delegowaniu pracowników z 27 lipca 2023 roku.

1. Podróż zleceniobiorcy

Kierowca zatrudniony na podstawie Umowy o świadczenie usług kierowania pojazdem nie przebywa w „podróży służbowej” w rozumieniu art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy i nie wykonuje „zadań służbowych”. Taki kierowca pozostaje natomiast w tzw. „podróży” (zgodnie z treścią odrębnych przepisów) i z tego tytułu może otrzymywać świadczenia (diety lub ryczałty noclegowe) związane z szeroko rozumianą podróżą. Powyższe potwierdza wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie i wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, których fragmenty zostały przytoczone poniżej.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 grudnia 2018 (II FSK 3509/15) – cyt.: ,,pojęcia „podróży” nie należy utożsamiać z „podróżą służbową” – pojęciem zdefiniowanym w Kodeksie pracy. Zatem (…) należy przyjąć, iż chodzi tu zarówno o podróż odbytą w związku z załatwianiem cudzych spraw, jak również o dojazd na miejsce wykonywania określonych czynności.”

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z  6 grudnia 2018 r. (I SA/Ol 621/18) – cyt.: ,,o ile w przypadku pracowników nie ma wątpliwości, że zwolnieniem objęte są wyłącznie diety i inne należności za czas podróży służbowej to w przypadku osób niebędących pracownikami uwzględnić należy świadczenia otrzymane w związku z szeroko rozumianą podróżą (…) pojęcia „podróży” nie należy utożsamiać z „podróżą służbową”- pojęciem zdefiniowanym w Kodeksie pracy. (…) należy przyjąć, iż chodzi tu zarówno o podróż odbytą w związku z załatwianiem cudzych spraw, jak również o dojazd na miejsce wykonywania określonych czynności.”

W związku z powyższym, zleceniobiorcy zatrudnionemu na podstawie umowy o świadczenie usług kierowania pojazdem mogą być wypłacane należności związane z odbywaniem podróży, takie jak diety i ryczałty lecz nie są one wypłacane z tytułu „podróży służbowej” w rozumieniu przepisów prawa pracy lecz z tytułu „podróży” w myśl odrębnych regulacji (np.: Ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych).

   2. „Zwolnienia” diet i ryczałtów noclegowych oraz innych udokumentowanych wydatków np. (toalet/pryszniców) z oskładkowania

Kwestie dotyczące oskładkowania wynagrodzenia kierowcy zostały zawarte w trzech aktach prawnych, takich jak:

• Ustawa z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych,
• Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 roku o czasie pracy kierowców,
• Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18.121998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.

W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w § 2 ust. 1 pkt. 15 wskazano, iż:

„Podstawy wymiaru składek nie stanowią następujące przychody:

15) diety i inne należności z tytułu podróży służbowej pracownika – do wysokości określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem pkt 17”

Powyższy przepis stosowany jest odpowiednio w stosunku do zleceniobiorców na podstawie § 5 ust. 2 pkt. 2:

„2. Przepisy § 2-4 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru składek:

2) osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia;”

Zatem należy uznać, że co do zasady diety, ryczałty i inne udokumentowane wydatki związane z podróżą (np. koszty toalet i pryszniców) wypłacane kierowcy – zleceniobiorcy, który jest w „podróży” nie stanowią podstawy wymiaru składek, zatem są zwolnione z oskładkowania.

   4. „Ulgi”z tytułu ustawy o czasie pracy kierowców

Sposób rozliczania wynagrodzenia kierowców w zakresie składek ZUS został określony w Ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 roku o czasie pracy kierowców.

Przepisy ustawy nie rozstrzygają jednoznacznie kwestii „ulg”, które pozwalają na niezaliczenie określonych wartości do przychodu będącego podstawą wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne.

Po nowelizacji bok siebie – równolegle funkcjonują dwie konkurujące z sobą regulacje prawne – określające dwie odmienne metody wyliczenia ulg (metoda „stara” obowiązująca przed 27 lipca 2023, która nadal obowiązuje oraz metoda nowa, wprowadzona po 27 lipca 2023r.).

W znowelizowanej ustawie o czasie pracy kierowców w art. 26f ust. 2 wskazano, iż:

„Do kierowcy, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio, w zakresie ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, przepisy wydane na podstawie art. 21 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych dotyczące pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców.”

W art. 21 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych wskazano odwołanie do wspomnianego już Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18.12.1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe – cyt.: art. 21. „Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ustalania podstawy wymiaru składek, z uwzględnieniem ograniczenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1, oraz wyłączenia z podstawy wymiaru składek niektórych rodzajów przychodów.”

W rozporządzeniu znajduje się tylko jeden przepis dotyczący pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców i jest to § 2 ust. 1 pkt. 16, który stanowi, że:

„Podstawy wymiaru składek nie stanowią następujące przychody:

• część wynagrodzenia pracowników, których przychód jest wyższy niż przeciętne wynagrodzenie, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy, zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców, z wyłączeniem osób wymienionych w art. 18 ust. 12 ustawy – w wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z tym zastrzeżeniem, że tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia, o którym mowa w art. 19 ust. 1 ustawy”.

  4.1. Wątpliwość legislacyjna

Warto podkreślić, że ustawa o czasie pracy kierowców z jednej strony wskazuje, że w przypadku ustalania podstawy wymiaru składek należy „odpowiednio stosować” przepisy z rozporządzenia dotyczące pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców, a z drugiej wskazuje na „nowy wymiar ulgi” w oskładkowaniu, która została określona w art. 26g ustawy o czasie pracy kierowców o następującym brzmieniu:

Art. 26g. „W przypadku kierowców wykonujących zadania służbowe w ramach międzynarodowych przewozów drogowych, których miesięczny przychód jest wyższy niż przeciętne wynagrodzenie, w skład przychodu stanowiącego podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne, o której mowa w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych nie wchodzą:

1) kwota stanowiąca równowartość 60 euro za każdy dzień pobytu za granicą, z zastrzeżeniem że tak ustalony miesięczny przychód tych osób stanowiący podstawę wymiaru składek nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia;

2) należności stanowiące zwrot równowartości poniesionych przez kierowcę kosztów:

1. a) noclegu, o którym mowa w 8 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 561/2006,(czyli wyłącznie w trakcie odpoczynku regularnego tygodniowego lub rekompensaty za odpoczynek skrócony)
2. b) podróży do miejsca rozpoczęcia międzynarodowego przewozu drogowego środkami transportu innymi niż pojazd będący w dyspozycji pracodawcy lub podmiotu, na rzecz którego kierowca wykonuje międzynarodowy przewóz drogowy,
3. c) niezbędnych udokumentowanych wydatków określonych lub uznanych przez pracodawcę lub podmiotu na rzecz którego kierowca wykonuje międzynarodowy przewóz drogowy, odpowiednio do uzasadnionych potrzeb w wysokości nieprzekraczającej kwoty wydatków faktycznie poniesionych i udokumentowanych przez kierowcę,
4. d) korzystania z urządzeń sanitarnych, określonych na podstawie średnich nieudokumentowanych kosztów takich usług oferowanych w ogólnodostępnych miejscach obsługi podróżnych w państwach, w których kierowca wykonuje zadania służbowe.”

Rzecz w tym, że jak już wcześniej wskazano, w ustawie stwierdzono, że nadal obowiązuje także „stara metoda (dotychczas stosowana) ustalenia wymiaru ulgi”.

Pojawia się zatem wątpliwość, która metoda wyliczenia „ulgi” powinna być stosowana?

W uzasadnieniu ustawy o delegowaniu znalazła się informacja, że w stosunku kierowców zastosowanie będzie miała nowa ulga wynosząca 60 euro za dzień pobytu za granicą. Jeżeli zatem przyjąć, że zastosowanie ma, ulga wyliczana na nowych warunkach w ujednoliconej wartości 60 euro za dobę, a nie ulga w postaci wyliczania hipotetycznych diet w różnych kwotach „przypisanych” do każdego kraju, to pozostawienie w ustawie o czasie pracy kierowców art. 26f ust. 2 należy uznać za błąd legislacyjny.

Można jednak założyć z dużą dozą bezpieczeństwa, że ulga w wysokości 60 euro/dzień ma  zastosowanie do kierowców zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.

Warto zwrócić uwagę, że w art. 26g ustawy o czasie pracy kierowców jest mowa o kierowcach wykonujących „zadania służbowe”. Sformułowanie „zadania służbowe” jest ściśle związane z wykonywaniem podróży służbowej, o której w art. 77⁵ Kodeksu pracy – cyt. „Pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.”

„Zadania służbowe” w ramach podróży służbowych mogą być zatem wykonywane wyłącznie przez osoby zatrudnione na podstawie: umowy o pracę, powołania, wyrobu, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę. Ponadto „zadania służbowe” są wykonywane przez różnego rodzaju funkcjonariuszy np.: SKW, SWW, ABW, CBA etc.

Mając powyższe na uwadze, „zadania służbowe” nie mogą być wykonywane przez zleceniobiorców zatrudnionych na podstawie umowy o świadczenie usług, ponieważ nie są oni w podróży służbowej, która warunkuje wykonywanie zadań służbowych.

Należy jednak zastanowić się nad tezą, czy pomimo użycia w art. 26g zwrotu cyt. – „kierowców wykonujących zadania służbowe”, celem ustawodawcy nie było objęcie tym przepisem również zleceniobiorców. Wskazywać na to może:

• 26g ust. 2 pkt. b i c – cyt.:

2) należności stanowiące zwrot równowartości poniesionych przez kierowcę kosztów:

„b) podróży do miejsca rozpoczęcia międzynarodowego przewozu drogowego środkami transportu innymi niż pojazd będący w dyspozycji pracodawcy lub podmiotu, na rzecz którego kierowca wykonuje międzynarodowy przewóz drogowy,

1. c) niezbędnych udokumentowanych wydatków określonych lub uznanych przez pracodawcę lub podmiot, na rzecz którego kierowca wykonuje międzynarodowy przewóz drogowy, odpowiednio do uzasadnionych potrzeb w wysokości nieprzekraczającej kwoty wydatków faktycznie poniesionych i udokumentowanych przez kierowcę,”

Ustawodawca jasno wskazuje, że podróż do miejsca wykonywania transportu nie może odbyć się pojazdem będącym w dyspozycji pracodawcy lub podmiotu na rzecz którego kierowca wykonuje przewóz i niezbędne udokumentowane wydatki są uznane przez pracodawcę lub podmiot na rzecz którego kierowca wykonuje przewóz.

Być może ów „Podmiot na rzecz którego kierowca wykonuje międzynarodowy przewóz” drogowy może być rozumiany jako zleceniobiorca, co oznaczałoby, że przepis ma zastosowanie również do umowy zlecenie lub umów o świadczenie usług kierowania pojazdami co mogłoby oznaczać, że w odniesieniu do tych umów cywilnoprawnych  równolegle przysługuje:

1. zwolnienie z oskładkowania diet i ryczałtów noclegowych oraz
2. ulga 60 euro za dzień.

Trudno jednak całkowicie jednoznacznie stwierdzić jaka była intencja legislatora, ponieważ przepis ten został napisany tak nieudolnie a wręcz wadliwie – że stanowi źródło całkowicie sprzecznych informacji a w „uzasadnieniu ustawy o delegowaniu” brak na ten temat komentarza.

Niezależnie od powyższego, warto zwrócić uwagę na jeszcze jedną nieścisłość i wadliwość legislacyjną również w zakresie uzasadnienia. Bowiem jak dokładnie przyjrzymy się jego treści to tym bardziej pokazuje ono wadliwość legislacyjną, bowiem w zakresie ulgi od opodatkowania w uzasadnieniu jest wprost wyrażone, że dotyczy to umowy o pracę oraz umowy zlecenia (zatem wynika to zarówno wprost z przepisu jak i z uzasadnienia). W związku z czym możemy przyjąć faktyczne wprowadzenie ulgi, bowiem konstatuje o tym zarówno przepis jak i uzasadnianie. Z kompletnie odmienną sytuacją mamy do czynienia w przypadku ulgi od oskładkowania. Wadliwym jest już fakt posłużenia się w przepisie sformułowaniem „zadanie służbowe”, które jak wskazano wyżej determinują fakt umowy o pracę, ale także brak jest informacji w tym przedmiocie w treści uzasadnienia. Jeżeli zatem legislator jest konsekwentny to oskładkowanie w tym obszarze nie powinno mieć miejsca w przypadku umów o świadczenie usług, a co za tym idzie nie ma potrzeby naliczać ulgi, bo w ogóle oskładkowania nie ma. Jeżeli w uzasadnieniu jest opisana dokładnie ulga przysługująca dla umów o pracę i umów zlecenia w zakresie opodatkowania to naturalną konsekwencją powinno być także opisanie tej ulgi w zakresie oskładkowania dla umów cywilnoprawnych i umów o pracę. Tymczasem brak tam takiej informacji, zatem literalnie z przepisu można by domniemywać, że w ogóle oskładkowanie nie powinno być naliczone. Jawi się zatem pytanie czy mamy do czynienia z celowym pominięciem oskładkowania przy tego rodzaju umowach przez legislatora czy wadliwej regulacji i uzasadnieniu.

• Ponadto dotychczasowe stanowisko Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wskazywało, że ulga w oskładkowaniu dotyczy również zleceniobiorców (czyli kierowców zatrudnionych na podstawie umowy o świadczeniu usług kierowania pojazdami). Nielogiczne zatem byłoby wyłączanie zleceniobiorców z „nowej ulgi: po zmianie przepisów.

Powstaje zatem pytanie czy przepis art. 26g ustawy o czasie pracy kierowców może mieć zastosowanie również do zleceniobiorców? Logicznym byłoby przyjęcie takiej tezy, pomimo błędu legislacyjnego w postaci użycia sformułowania „podróż służbowa”. Do tej pory ZUS w swoich opracowaniach przyjmował, że „stara” ulga dotycząca oskładkowania ma zastosowanie do zleceniobiorców. Można stwierdzić, że ZUS stoi na stanowisku, że kierowcy – zleceniobiorcy – zatrudnieni na podstawie umowy o świadczeniu usług kierowania pojazdami, wykonują „zadania służbowe” pomimo, żer nie są w „podróży służbowej”. W swoim poradniku ZUS wskazał, iż:

„Kierowcy zatrudnieni na podstawie umowy zlecenia, którzy wykonują zadania służbowe w ramach międzynarodowych przewozów drogowych, od 2 lutego 2022 r. nie są w podróży służbowej w rozumieniu przepisów art. 77⁵ Kodeksu Pracy. Od tej daty, wyłączenie z podstawy wymiaru składek diet i innych należności wypłaconych z tytułu podróży służbowej nie ma do nich zastosowania.”

Jednak powyższe stanowisko ZUS zostało oparte na „prawie kaduka” (czyli bez normatywnej podstawy prawnej).

Jeżeli przyjąć tezę, że art. 26g ustawy o czasie pracy kierowców jest stosowany również do zleceniobiorców, to pojawia się kolejne pytanie czy w takim razie diety i ryczałty, które zleceniobiorca otrzymuje w ramach podróży mogą zostać zwolnione z oskładkowania, pomimo stosowania ulgi, której założeniem jest rekompensowanie niedogodności powstałych z braku możliwości zwolnienia diet i ryczałtów z oskładkowania. ZUS stoi na stanowisku, że w stosunku do zleceniobiorców nie można równolegle zastosować zwolnienia diet i ryczałtów z oskładkowania ale podobnie jak w poprzednim przypadku – własne twierdzenie opiera także na „prawie kaduka” i nie wskazuje jakiejkolwiek podstawy prawnej własnych twierdzeń. Można powiedzieć, że ZUS opiera własne twierdzenie na założeniu logicznym, iż skoro przedsiębiorca korzysta z jednej ulgi, to nie może skorzystać z innej równolegle – rzecz jednak w tym – takie ograniczenie do wykorzystania wyłącznie jednego rodzaju „ulgi” zamiast obu naraz nie wynika z jakiejkolwiek regulacji prawnej. Konkludując, w przypadku zatrudnienia kierowców na podstawie Umowy o świadczenie usług kierowania pojazdami nie ma expressis verbis zakazu aby wypłacać jednocześnie diety i ryczałty noclegowe zwolnione z oskładkowania i jednocześnie aby korzystać z ulgi” 60 euro / dzień 0 takie rozwiązanie jest ekstremalnie korzystne dla przedsiębiorców ale decyzję w tym zakresie musi podjąć osobiście każdy przedsiębiorca.

Z jednej strony można uznać, że diety i ryczały są zwolnione z oskładkowania na podstawie przepisów rozporządzenia. Jednak czy przyjęcie, że zleceniobiorca wykonuje zadania służbowe i stosowanie ulgi w wysokości 60 euro za dzień nie będzie się równało z potwierdzeniem tezy ZUS, odnośnie tego, że zleceniobiorca może być w podróży służbowej i tym samym diety i ryczałty nie mogą zostać zwolnione z oskładkowania? Niestety są to pytania na które wprost nie da się odpowiedzieć, w wyniku kardynalnych błędów legislacyjnych.

5. Zasady opodatkowania wynagrodzenia kierowcy

 5.1 Ulga od opodatkowania

Kwestię opodatkowania wynagrodzenia kierowców i stosowania ulg w zakresie opodatkowania reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych. W art. 21 ustawy została wyszczególniona ulga, dzięki której wolna od podatku dochodowego jest kwota stanowiąca 20 euro za każdy dzień pobytu za granicą, cyt:

Art. 21 „Wolne od podatku dochodowego są:

23d)  przychody ze stosunku pracy oraz umowy zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, otrzymane przez kierowcę z tytułu wykonywania międzynarodowych przewozów drogowych na podstawie tego stosunku lub tej umowy, w wysokości stanowiącej równowartość 20 euro za każdy dzień pobytu kierowcy za granicą, przy czym dni pobytu za granicą ustala się zgodnie z ustawą z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. z 2022 r. poz. 1473 oraz z 2023 r. poz. …), oraz zwrot kosztów:

1. a) noclegu, o którym mowa w art. 8 ust. 8 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 wymienionego w art. 1 pkt 1a ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców,
2. b) podróży do miejsca rozpoczęcia międzynarodowego przewozu drogowego środkami transportu innymi niż pojazd będący w dyspozycji pracodawcy lub podmiotu, na rzecz którego kierowca wykonuje międzynarodowy przewóz drogowy,
3. c) niezbędnych udokumentowanych wydatków określonych lub uznanych przez pracodawcę lub podmiot, na rzecz którego kierowca wykonuje międzynarodowy przewóz drogowy, odpowiednio do uzasadnionych potrzeb w wysokości nieprzekraczającej kwoty wydatków faktycznie poniesionych i udokumentowanych przez kierowcę,
4. d) korzystania z urządzeń sanitarnych, określonych na podstawie średnich nieudokumentowanych kosztów takich usług oferowanych w ogólnodostępnych miejscach obsługi podróżnych w państwach, w których kierowca wykonuje zadania służbowe;”

Zgodnie z art. 21 pkt. 23d ulga ma zastosowanie do przychodów z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 ust. 8a – cyt.:

Art. 13. „Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

8) przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. a) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.”

Należy zatem przyjąć, że ulga (20 euro/dzień) w zakresie opodatkowania dotyczy również umów o świadczenie usług kierowania pojazdami i może być ona stosowana w przypadku rozliczania kierowców zatrudnionych na takich umowach.

5.3. Brak zwolnienia diet z opodatkowania

Zleceniodawca zatrudniający kierowców na podstawie Umowy o świadczenie usług kierowania pojazdami otrzymał w wyniku ostatniej nowelizacji prawo do zastosowania „ulgi” od opodatkowania w wymiarze 20 euro/dzień i z tego powodu w ustawie o podatku dochodowym osób fizycznych zawarte zostało wyłączenie, które nie pozwala już na zwolnienie diet i ryczałtów z opodatkowania.

Art. 21 ust. 1 pkt.16 pozwalał na zwolnienie diet z opodatkowania, cyt.:

Art. 21. 1. „Wolne od podatku dochodowego są:

16) diety i inne należności za czas:

1. a) podróży służbowej pracownika,
2. b) podróży osoby niebędącej pracownikiem– do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem 13i 15c;”

Przepis art. 21 ust. 1 pkt. 16 pozwala na zwolnienie diet z opodatkowania za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem. Jednak zgodnie z art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych cyt.:

15c. „Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 16 i 20, nie mają zastosowania do przychodów otrzymanych przez kierowcę z tytułu wykonywania międzynarodowych przewozów drogowych na podstawie stosunku pracy lub umowy zlecenia, o której mowa w art. 13 pkt 8.”

Zatem art. 15c stanowi, że do przychodu otrzymywanego przez kierowcę z tytułu wykonywanych przewozów międzynarodowych, zwolnienia wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 16 nie mają zastosowania. Zatem zwolnienie diet i ryczałtów z opodatkowania nie ma miejsca w przypadku kierowców zatrudnionych na podstawie umowy o świadczenie usług.

Zespół Prawny Kancelarii Prawnej Viggen Sp.j.

prof. SGMK dr UJ Mariusz Miąsko

Anna Łydka

Anna Nieć Mrzygłód