Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996 w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów w Kodeksie pracy ( Dz.U. Nr 69, poz. 332, z późn. zm.) reguluje kwestię związaną z badaniami profilaktycznymi osób kierujących pojazdami samochodowymi w ramach obowiązków służbowych.
Osoba, u której prowadzenie pojazdu służbowego jest jedną z czynności związanych z pracą, i choć występuje nieczęsto, a wręcz sporadycznie, w rozumieniu przepisów prawa pracy, musi wykazywać się dobrą sprawnością psychoruchową . Kryteria zdrowotne dotyczące osób prowadzących pojazdy silnikowe, powinny być ustalone na takim poziomie, aby z ruchu drogowego z dużym prawdopodobieństwem można było wyeliminować osoby, których stan zdrowia stwarza zagorzenie wypadkowe dla nich samych i dla otoczenia. W przypadku kierowców pojęcie to determinuje taki stan zdrowia, który zapewnia sprawne i bezpieczne prowadzenie pojazdów oraz właściwa percepcję niektórych zmysłów.
Uzasadnione jest przyjecie zróżnicowanych wymagań zdrowotnych wobec osób kierujących pojazdami w celach zarobkowych, z uwzględnieniem czasu spędzonego za kierownicą i różnorodnych czynników szkodliwych i uciążliwych związanych z kierowaniem pojazdem oraz osób wykorzystujących uprawnienia do potrzeb własnych ( np. dojazdy do pracy, wyjazdy w celach rekreacyjnych). Istotna różnica miedzy tymi dwiema grupami polega na tym , że kierowcy niezawodowi nie są zobligowani do prowadzenia wtedy, kiedy czują się źle lub przy niekorzystnych warunkach pogodowych, natomiast osoby zatrudnione w charakterze kierowcy muszą wykonywać zadania określone przez pracodawcę, bez względu na wymienione okoliczności. Stąd tym drugim w postępowaniu orzeczniczym stawia się większe wymagania zdrowotne. Oprócz osób zatrudnionych na stanowiskach kierowców i osób wykonujących na własny rachunek działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego, coraz więcej osób wykorzystuje samochód do celów zawodowych, tak wiec spędzą wiele godzin za kierownicą pojazdu. Są to osoby zatrudnione m.in. na stanowiskach: przedstawiciel handlowy, doradca finansowy, agent ubezpieczeniowy, prezes firmy. Kierowanie samochodem jest jedną z czynności związanych z wykonywaną pracą, a samochód stanowi jej narzędzie. Zgodnie z paragrafem 2 w/w rozporządzenia, zakres i częstotliwość badań profilaktycznych, określają wskazówki metodyczne w sprawie przeprowadzania badań profilaktycznych pracowników, stanowiące załącznik nr 1 przedmiotowego rozporządzenia. Pracodawca włączając do zakresu obowiązków służbowych kierowanie pojazdem, odnotowuje tę uciążliwość w skierowaniu na badania profilaktyczne.
Lekarz prowadzący badania profilaktyczne jest obowiązany zastosować wytyczne określone w części V pkt.2 /wskazówek metodycznych/, zgodnie z którymi na badanie wstępne, warunkujące rozpoczęcie pracy na stanowisku kierowcy ( lub osoby zatrudnionej na stanowisku kierowcy ( lub osoby zatrudnionej na stanowisku wymagającym dodatkowo kierowania pojazdem służbowym), składają się: badania lekarskie ogólne, okulistyczne i neurologiczne oraz test sprawności psychoruchowej. Natomiast w badaniu okresowym o wykonaniu testów, czy konsultacji specjalistycznej decyduje lekarz, jeżeli w trakcie badania uzna, że jest t niezbędne do prawidłowej oceny stanu zdrowia osoby badanej.
