Strona główna 561/2006 WE i AETR MAX okres trwania odpoczynku tygodniowego

MAX okres trwania odpoczynku tygodniowego

1647
0
5/5 (4)

Autor publikacji: Dr Mariusz Miąsko Prezes Kancelarii Prawnej Viggen sp.j.

 

MAX okres trwania odpoczynku tygodniowego. Niniejsza publikacja poświęcona jest wartości maksymalnego okresu trwania odpoczynku tygodniowego skróconego w kontekście długości kompensaty w odniesieniu do uregulowań rozporządzenia 561/2006 WE oraz umowy AETR.

Podtytuł: art. 4 lit. g) rozporządzenia 561/2006 WE

Odnosząc się do definicji „skróconego tygodniowego okresu odpoczynku” wynikającej z rozporządzenia 561/2006/WE, oznacza on odpoczynek trwający krócej niż 45 godzin, który można, na warunkach ustalonych w art. 8 ust. 6, skrócić do nie mniej niż 24 kolejnych godzin.  Z uregulowania tego wynikają istotne dla kierowcy oraz przewoźnika konsekwencje.

Otóż odpoczynek skrócony może, ale nie musi trwać 24 godziny. Zgodnie z zacytowanym powyżej uregulowaniem może on trwać dowolny czas w przedziale pomiędzy 24 godziny a 45 godzin. Dlatego więc „skrócony” odpoczynek tygodniowy może trwać nawet 44 godziny 59 minut i ustalenie to rodzi określone skutki.

Należy wiedzieć, że w związku z powyższym kierowca faktycznie może przebywać w pojeździe dwie kolejne noce (jeśli będzie to wynikało z układu godzinowego np.: zaczyna odpoczynek o godz 18,00 w czwartek i kończy odpoczynek o godz 14,59 w sobotę). Nadal jednak będzie to odpoczynek „skrócony”.

Powyższe ustalenie wpływa na zrozumienie zasad ustalania wartości „kompensaty”, należnej kierowcy za odbiór skróconego odpoczynku tygodniowego.

Wartość kompensaty będzie zmienna, ponieważ będzie stanowiła różnicę pomiędzy wartością faktycznie odebranego odpoczynku tygodniowego trwającego nie mniej niż 24 godziny a dowolnym odcinkiem czasu trwającym nie dłużej niż 45 godzin.

Może ona zatem wynosić zarówno 21 godzin, jak i zaledwie 1 minutę.

 

 

 

 

Niniejszy dokument podlega ochronie prawnej na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r., Dz. U. 06.90.631 z późn. zm.).

Oceń artykuł

Poprzedni artykułZ jaką datą nie wolno wystawić „zaświadczenia o działalności kierowcy”?
Następny artykułProblem odbioru godzin nadliczbowych
Autor ponad 250 publikacji prawnych dotyczących w szczególności: europejskiego prawa pracy i ubezpieczeń społecznych mobilnych pracowników „delegowanych”, elementów prawa podatkowego pracowników -„rezydentów”, europejskich regulacji dot. okresów prowadzenia pojazdów, przerw i odpoczynków kierowców, międzynarodowego prawa użytkowania tachografów, prawa przewozowego, prawa mocowania ładunków, prawa przewozu ładunków szybko psujących się, prawa przewozu, materiałów niebezpiecznych, krajowego i unijnego prawa przewozu osób, międzynarodowych reguł handlowych Incoterms 2010, prawa administracyjnego branży TSL, elementów prawa ruchu drogowego.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj