Autor publikacji: Dr Mariusz Miąsko Prezes Kancelarii Prawnej Viggen sp.j.
Z dnia na dzień przybywa pozwów od kierowców nie będących już pracownikami przedsiębiorstw transportowych (swoich byłych pracodawców) domagających się od nich roszczeń z tytułu ryczałtu za nocleg.
Uzasadnienie Sądu Najwyższego do Uchwały Siedmiu Sędziów z 12 czerwca 2014 r. jednoznacznie podzieliło stanowisko Kancelarii Prawnej Viggen sp.j., która jako jedyna w kraju od samego początku podkreślała, iż niniejsza uchwała jest korzystna dla przedsiębiorców, a ryczałt należy się kierowcom jedynie od realnie poniesionych kosztów.
Ponieważ na niektórych portalach (np.: http://justlaw.pl/ryczalty-za-noclegi/#comments) promuje się nadal nieprawdziwe wnioski z treści uzasadnienia uchwały Sądu Najwyższego, przedstawiamy cytat z uzasadnienia uchwały: „brak przedstawienia rachunku za usługi hotelarskie oznacza, że pracownik nie korzystał z hotelu (wzgląd na racjonalnego prawodawcę, który to przewidział); wówczas zwrot kosztów noclegu zostaje ograniczony do 25% limitu stanowiącego ryczałt za koszty realnie ponoszone w czasie podróży, bez korzystania z usług hotelowych;”.
Powyższe uzasadnienie potwierdza w całym zakresie treść stanowiska SN wyrażonego w uchwale. Wbrew powszechnie panującym opiniom, SN orzekł wówczas iż: „(…) pracownikowi przysługuje zwrot kosztów noclegu na warunkach i w wysokości określonych w § 9 ust. 1-3 tego rozporządzenia (…)”. Już wówczas więc SN zajął stanowisko (zgodne zresztą z treścią § 9 ust. 4 rozporządzenia MPiPS), iż dla wypłaty ryczałtu konieczne jest poniesienie kosztu przez kierowcę. W innym przypadku ryczałt jest nienależny.
Na taką treść uchwały Sądu Najwyższego prawnicy Kancelarii Prawnej Viggen sp. j. specjalizujący się w transportowym prawie pracy, zwracali uwagę już dwa miesiące temu w jednej z publikacji: „Uchwała SN korzystna dla przewoźników?”
Aktualne uzasadnienie uchwały SN rozwiewa ostatnie wątpliwości, ponieważ SN bardzo wyraźnie zaznaczył, iż: „zwrot kosztów noclegu zostaje ograniczony do 25% limitu stanowiącego ryczałt za koszty realnie ponoszone w czasie podróży”.
Tak więc Sąd Najwyższy nie tylko powtórzył frazę odnoszącą się do „zwrotu kosztów noclegu”, ale dodatkowo doprecyzował, iż ryczałt należny jest „za koszty realnie ponoszone w czasie podróży” (http://sn.pl/sites/orzecznictwo/Orzeczenia3/II%20PZP%201-14-1.pdf ).
W praktyce, więc kierowca domagający się roszczenia w tytułu ryczałtu za nocleg musi wykazać, iż poniósł realny koszt. Może to wykazać (gdy nie posiada rachunku z hotelu), dowodząc poniesienia realnego kosztu zeznaniami świadków, dokumentacją hotelową (np.: kartami meldunkowymi). W przeciwnym przypadku ryczałt za nocleg zdaniem SN jest nienależny (chyba, że odmiennie uregulowano w wewnątrzzakładowych źródłach prawa pracy konkretnej firmy transportowej).
Takie uzasadnienie uchwały SN nie jest jednak żadnym zaskoczeniem dla ekspertów (prawników) Kancelarii Prawnej Viggen sp.j., specjalizujących się w transportowym prawie pracy, ponieważ taka właśnie linia obrony w trakcie kolejnych procesów przynosiła sukcesy zarówno przed, jak i po uchwale SN.
Tym bardziej zaskakiwać mogą koncepcje środowisk pracodawców transportowych, aby zaskarżyć uchwałę SN w Trybunale Konstytucyjnym, skoro zarówno treść uchwały, jak i uzasadnienia jest korzystna dla pracodawców – co dostrzegają kolejne Sądy Pracy w toczących się procesach.
Niniejszy dokument podlega ochronie prawnej na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r., Dz. U. 06.90.631 z późn. zm.).
