19 lutego zostało podpisane tymczasowe porozumienie pomiędzy Polską a Rosją w sprawie wykonywania międzynarodowych przewozów drogowych. Jest ono ważne zaledwie do 15 kwietnia tego roku, gdyż do tej daty Rosjanie zobowiązali się zmienić swoje przepisy o kontroli międzynarodowego transportu drogowego, przyjęte pod koniec 2015 r.
Strony wymieniły się ważnymi do połowy kwietnia zezwoleniami, z czego polscy przewoźnicy otrzymali 10.000 zezwoleń ogólnych i 10.000 specjalnych zezwoleń KR3. Tak duży udział zezwoleń KR3 ma rekompensować fakt, iż Rosjanie zastrzegli, iż ich przepisy o kontroli będą stosowane w dotychczas przyjętym brzmieniu, do czasu ich zmiany.
Przepisy te nie mają wpływu na przewozy tranzytowe. Nadal każdy taki przewóz może być wykonywany na podstawie zezwoleń ogólnych. W przypadku przewozów dwustronnych sytuacja jest niestety znacznie bardziej skomplikowana. Bez utrudnień będzie można przewozić jedynie towary pochodzenia polskiego (wyprodukowane w Polsce), które zostały załadowane w naszym kraju, których przewóz wykonywany jest na zlecenie polskiego podmiotu i do którego dołączone zostały dokumenty handlowe wystawione przez polski podmiot (faktura itp.). Gdy stanowiący ładunek towar będzie spełniał te warunki, to zgodnie z dokumentem przewozowym CMR, przewoźnik będzie mógł używać zezwolenia ogólnego.
Co jednak w przypadku, gdy towar załadowany w Polsce z przeznaczeniem do Rosji, nie będzie spełniał wskazanych wyżej wymagań – np. będzie pochodził z innego państwa? Wtedy Rosjanie potraktują taki ładunek jako „towar krajów trzecich” i w celu kontroli miejsca jego załadunku zażądają okazania wszystkich nw. Dokumentów:
· dokumentu przewozowego CMR,
· świadectwa pochodzenia towaru,
· faktury wystawionej na przewożony towar,
· zlecenia przewozu,
· świadectwa weterynaryjnego, świadectwa fitosanitarnego, dokumentu potwierdzającego bezpieczeństwo produkcji (towaru) w zakresie zgodności z wymaganiami sanitarno-epidemiologicznymi i higienicznymi – o ile obowiązek posiadania tych ostatnich dokumentów wynika z rosyjskich lub międzynarodowych przepisów.
Jeżeli kierowca nie będzie miał chociażby tylko jednego z wymienionych wyżej dokumentów, to pomimo załadunku w Polsce, przewóz do Rosji na podstawie zezwolenia ogólnego nie będzie możliwy. Kontrolerzy zażądają zezwolenia specjalnego KR3. Podobnie będzie w przypadku, gdy w ocenie rosyjskich służb, jeden z przedłożonych dokumentów wskazywać będzie inny niż Polska kraj załadunku. Wtedy także Rosjanie zażądają zezwolenia KR3.
Komentarza wymagają dwie kwestie. Pierwszą z nich jest świadectwo pochodzenia towaru. W tym przypadku wydaje się, że satysfakcjonujące dla rosyjskich służb powinno być – w przypadku towarów pochodzących z Polski – świadectwo pochodzenia wystawione przez Krajową Izbę Gospodarczą. Drugą kwestią są zasady oceny przedłożonych dokumentów przez rosyjskie służby. Tu niestety można mieć uzasadnione obawy, iż będą one dość dowolne – w ramach swobodnego uznania.
Trochę inne zasady kontroli dokumentów obowiązują przy przewozie drogowym do Rosji ładunku dostarczonego uprzednio do polskiego portu morskiego. Potwierdzeniem faktu załadunku w porcie na terytorium Polski może być wyłącznie wskazanie tego portu jako miejsca załadunku w dokumencie przewozowym wraz z numerem i datą sporządzenia konosamentu lub innego dokumentu przewozu drogą morską, na podstawie którego towar został dostarczony do portu. Inne wskazane wcześniej dokumenty nie są wymagane.
Podobnie jest z ładunkiem przeznaczonym do Rosji załadowanym w polskim składzie celnym, znajdującym się pod kontrolą celną. Potwierdzeniem faktu załadunku jest wyłącznie umieszczenie w dokumencie przewozowym adnotacji polskich organów celnych o załadunku pojazdu w takim składzie.
Powyższe objaśnienia zostały sporządzone na podstawie analizy rosyjskich przepisów o kontroli międzynarodowych przewozów drogowych oraz na podstawie wyjaśnień administracji rosyjskiej udzielanych podczas prac polsko-rosyjskiej komisji mieszanej, jako dające pogląd na problemy mogące mieć miejsce w przewozach do Rosji. Objaśnienia w szczególności nie zastępują rosyjskich przepisów i nie mogą być traktowane jako ich wykładnia. Jak pokazuje bowiem praktyka wykładnia rosyjskich służb jest niejednokrotnie dosyć swobodna. Ten sam przepis jest różnie interpretowany w zależności od miejsca kontroli i od samego kontrolera.
Źródło: etransport.pl
