Autor publikacji: Dr Mariusz Miąsko Prezes Kancelarii Prawnej Viggen sp.j.
Nowe przepisy regulujące wykonywania transportu drogowego w Europie zawarte w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) 1072/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczące wspólnych zasad dostępu do rynku międzynarodowych przewozów drogowych, mają zastosowanie od dnia 4 grudnia 2011 r.
Wyjątek stanowią art. 8 i 9 w/w rozporządzenia, dotyczące przewozu kabotażowego, które mają zastosowanie od dnia 14 maja 2010 r.
Przewozy kabotażowe stanowią świadczenie usług przez przewoźników w państwie członkowskim, w którym nie mają siedziby, i nie powinny być zabronione, jeżeli nie stanowią wykonywania i prowadzenia stałej i ciągłej działalności w tym państwie członkowskim.
Jak podaje art. 8 ust. 1 w/w rozporządzenia, każdy przewoźnik wykonujący zarobkowy drogowy przewóz rzeczy, posiadający licencję wspólnotową, którego kierowca, jeśli jest obywatelem państwa trzeciego, posiada świadectwo kierowcy, jest uprawniony do wykonywania przewozów kabotażowych.
O ile przepisy wspólnotowe nie stanowią inaczej, wykonywanie przewozów kabotażowych podlega przepisom ustawowym, wykonawczym i administracyjnym przyjmującego państwa członkowskiego w następujących kwestiach:
a) zasad dotyczących umowy przewozu;
b) masy i wymiarów pojazdów drogowych;
c) wymogów związanych z przewozem określonych kategorii rzeczy, w szczególności rzeczy niebezpiecznych, szybko psujących się artykułów żywnościowych oraz żywych zwierząt;
d) czasu prowadzenia pojazdu i okresów odpoczynku kierowcy;
e) podatku od wartości dodanej (VAT) od usług transportowych.
Masa i wymiary mogą, w odpowiednich przypadkach, przekraczać wartości obowiązujące w państwie członkowskim siedziby przewoźnika, jednak w żadnym przypadku nie mogą przekraczać limitów ustalonych przez przyjmujące państwo członkowskie dla ruchu krajowego lub charakterystyki technicznej podanej w dowodach, o których mowa w art. 6 ust. 1 dyrektywy Rady 96/53/WE z dnia 25 lipca 1996 r. ustanawiającej dla niektórych pojazdów drogowych poruszających się na terytorium Wspólnoty maksymalne dopuszczalne wymiary w ruchu krajowym i międzynarodowym oraz maksymalne dopuszczalne obciążenia w ruchu międzynarodowym. Przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne, o których mowa powyżej, są stosowane wobec przewoźników niemających siedziby w danym państwie członkowskim na tych samych warunkach, jakie obowiązują przewoźników posiadających siedzibę w przyjmującym państwie członkowskim. Celem przyjętego rozwiązania jest zapobieganie wszelkiej dyskryminacji ze względu na przynależność państwową lub miejsce siedziby.
Aby zapobiec prowadzeniu stałej i ciągłej działalności w państwie członkowskim, konieczne jest ścisłe określenie przepisów poprzez doprecyzowania takich kryteriów, jak częstotliwość przewozów kabotażowych i okres, w którym mogą być wykonywane.
Przewoźnicy drogowi zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 2 w/w Rozporządzenia uprawnieni są do wykonywania tym samym pojazdem lub, w przypadku zespołu pojazdów, pojazdem silnikowym tego zespołu, do trzech przewozów kabotażowych będących następstwem transportu międzynarodowego z innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego do przyjmującego państwa członkowskiego.
Ostatni rozładunek rzeczy w trakcie przewozu kabotażowego przed opuszczeniem przyjmującego państwa członkowskiego musi mieć miejsce w ciągu siedmiu dni od ostatniego rozładunku w przyjmującym państwie członkowskim, w ramach dostawy rzeczy.
W terminie, o którym mowa powyżej, przewoźnicy mogą wykonywać niektóre lub wszystkie przewozy kabotażowe dozwolone zgodnie z opisanymi wyżej warunkami, w którymkolwiek państwie członkowskim, pod warunkiem że są one ograniczone do jednego przewozu kabotażowego na państwo członkowskie w ciągu trzech dni od wjazdu bez ładunku na terytorium tego państwa członkowskiego.
Krajowe drogowe przewozy rzeczy wykonywane w przyjmującym państwie członkowskim przez przewoźnika niemającego siedziby w tym państwie, uznaje się za zgodne z rozporządzeniem, jeśli przewoźnik jest w stanie przedstawić wyraźny dowód potwierdzający przewóz w przychodzącym ruchu międzynarodowym oraz każdy kolejny wykonany przewóz kabotażowy.
Dowód, o którym mowa, obejmuje następujące dane dla każdego przewozu:
a) nazwę, adres i podpis nadawcy;
b) nazwę, adres i podpis przewoźnika;
c) nazwę i adres odbiorcy, jak również po dokonaniu dostawy – jego podpis oraz datę;
dostawy rzeczy;
d) miejsce i datę odbioru rzeczy oraz miejsce ich przeznaczenia;
e) nazwę będącą w powszechnym użyciu określającą charakter rzeczy oraz metodę pakowania, a także, w przypadku rzeczy niebezpiecznych, ich ogólnie przyjętą nazwę oraz liczbę opakowań i ich specjalne oznaczenia oraz numery;
f) masę brutto rzeczy lub ich ilość określoną w inny sposób;
g) numery rejestracyjne pojazdu silnikowego i przyczepy.
Aby wykazać, że określone warunki zostały spełnione, nie są wymagane żadne dodatkowe dokumenty poza wyżej wymienionymi.
Niniejszy dokument podlega ochronie prawnej na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r., Dz. U. 06.90.631 z późn. zm.).
