Konwencja CMR sporządzona została w Genewie 19 maja 1956 roku. Do konwencji tej Polska przystąpiła 27 kwietnia 1962 roku. Konwencja CMR stanowi podstawowy akt prawny sektora transportu międzynarodowego. Zastosowanie konwencji ma miejsce w każdym przypadku, w którym miejsce dostarczenia ładunku i miejsce przyjęcia towaru do przewozu znajdują się w różnych państwach a co najmniej jedno z nich przystąpiło do konwencji.
Przepisy CMR jako prawo międzynarodowe mają pierwszeństwo przed przepisami krajowymi. W międzynarodowym transporcie drogowym umowa przewozu w formie odrębnego dokumentu odgrywa w praktyce przewozowej rolę drugorzędną. Często nie jest ona w ogóle zawierana, w efekcie czego list przewozowy stanowi bardzo często jedyne zawarte na piśmie źródło informacji o postanowieniach umowy. Funkcji dowodowej listu przewozowego dotyczy art. 4 konwencji CMR, zgodnie z którym list przewozowy jest dowodem zawarcia umowy przewozu. Z kolei zgodnie z art. 5 ust. 1 konwencji CMR list przewozowy wystawia się w trzech oryginalnych egzemplarzach, z których:
-
pierwszy wręcza się nadawcy;
-
drugi towarzyszy przesyłce;
-
trzeci zatrzymuje przewoźnik.
Przepisy konwencji, a w szczególności wymogi dotyczące pisemnych egzemplarzy listów przewozowych, nie uwzględniają możliwości zawierania umów przy użyciu drogi elektronicznej, co uznać należy w XXI wieku za znaczącą niedogodność. W konsekwencji prac nad aktualizacją Konwencji CMR dnia 5 czerwca 2011 roku wszedł w życie Protokół dodatkowy do Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów CMR sporządzony dnia 20 lutego 2008 roku w sprawie elektronicznego listu przewozowego. Protokół z 2008 roku umożliwił zarówno wystawianie elektronicznych listów przewozowych, jak i komunikowanie się przez strony umowy przy wykorzystaniu komunikacji elektronicznej. Polska protokół przyjęła 11 września 2019 roku.
Przystąpienie Polski do protokołu nie oznacza jednak możliwości automatycznego stosowania w naszym kraju elektronicznego listu przewozowego. W perspektywie kluczowego art. 5 Protokołu dodatkowego podmioty zainteresowane wykonywaniem umowy przewozu z wykorzystaniem listu e-CMR uzgadniają procedury i ich realizację, w celu zapewnienia zgodności z wymogami protokołu oraz Konwencji. Oznacza to, że zadaniem Państw, które przystąpiły do tego protokołu jest wdrożenie w ramach realizacji Konwencji systemu funkcjonowania listu e-CMR oraz ustalenie zakresu niezbędnych procedur oraz obowiązków poszczególnych podmiotów. Protokół dodatkowy w sprawie eCMR, istnieje od ponad 10 lat, ale proces wdrażania wymaga sporego zaangażowania rządów poszczególnych krajów. Przewozy z użyciem elektronicznych listów przewozowych są obecnie możliwe we wszystkich krajach BENELUKSU. Co istotne przewoźnicy dzięki eCMR będą mogli po zrealizowaniu transportu od razu wystawić rachunek za zrealizowaną usługę.
Kancelaria Prawna Viggen sp.j.
Czytaj także:
- Zmiany w Prawie pracy 2020
- KPV w sprawie ochrony środowiska w SEJMIE RP
- Kancelaria Prawna Viggen sp. j. w Ministerstwie Rolnictwa i Rozwoju Wsi
- Opłata środowiskowa 2020
- Zamieszanie z raportowaniem do KOBiZE – sprawdź, czy również powinieneś się zarejestrować
Niniejszy dokument podlega ochronie prawnej na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r., Dz. U. 06.90.631 z późn. zm.)
