Autor publikacji: Dr Mariusz Miąsko Prezes Kancelarii Prawnej Viggen sp.j.
WITD ma obowiązek stosować art. 92 a ust. 4 oraz art. 93 ust.7 Ustawy o transporcie drogowym. Główny Inspektor Transportu Drogowego Tomasz Połeć pismem BPO – 072 / 127/2009/564 – 07 z dnia 10 lipca 2009 po naradzie w miejscowości Fojutowo, kolejny raz zwrócił uwagę wszystkim Wojewódzkim Inspektorom Transportu Drogowego na wytyczne dot. stosowania przepisów Ustawy o transporcie drogowym, które pozwalają w uzasadnionych okolicznościach umorzyć postępowanie wobec Przewoźnika. Poprzednie wytyczne (BPO-072-31/2008-92 z dnia 05 luty 2008 roku) nie przyniosły zakładanych efektów. Pomimo ewidentnego braku wpływu Przewoźnika na zaistniałe uchybienia wykryte w trakcie kontroli na drodze lub w przedsiębiorstwie, WITD lawinowo nakłada kary, pozostając zupełnie obojętnym na wyjaśnienia strony (przewoźnika) powołującego się na ww przepisy. Główny Inspektor jasno precyzuje wytyczne dla Wojewódzkich Inspektorów Transportu drogowego:…
(…) za niedopuszczalne uważam wszelkie przypadki odstępstw od ww. wytycznych w zakresie naruszającym wolę ustawodawcy i skutkującym obarczeniem przedsiębiorcy odpowiedzialnością za zachowanie kierowcy, na które nie miał on wpływu.
(…) W przypadku, gdy strona powołuje się na okoliczności wyłączające jej odpowiedzialność, a organ I instancji nie odniesie się na okoliczności wyłączające jej odpowiedzialność, a organ I instancji nie odniesie się do zasadności powyższych argumentacji, będzie to stanowiło podstawę do uchylenia decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia.(…) jeżeli organ, który wydał decyzję uzna, że odwołanie zasługuje w całości na uwzględnienie, może wydać nową decyzję, w której uchyli lub zmieni zaskarżoną decyzję.?
W PRZYPADKU KONTROLI DROGOWEJ
Istotą sprawy są więc okoliczności, na które może powołać się Przewoźnik, wykazując, że nie miał wpływu na zachowanie kierowcy – W PRZYPADKU KONTROLI DROGOWEJ w myśl art. 92a.ust 4 Ustawy o transporcie drogowym:
Art. 92a. 1. W przypadku gdy podczas kontroli drogowej zostaną stwierdzone naruszenia:
1) obowiązku posiadania w pojeździe wymaganych dokumentów, o których mowa w art. 87 ust. 1-4,
2) zasad dotyczących maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu, dziennego czasu odpoczynku lub przekraczania maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy, określonych w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006 oraz w Umowie europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), sporządzonej w Genewie dnia 1 lipca 1970 r. (Dz.U. z 1999 r. Nr 94, poz. 1086 i 1087),
3) zasad dotyczących użytkowania analogowych urządzeń rejestrujących samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy i czas postoju, obowiązkowe przerwy i czas odpoczynku, określonych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz.Urz. WE L 370 z 31.12.1985) – kierowca pojazdu samochodowego realizujący przewóz drogowy podlega karze grzywny.
2. Orzekanie w sprawach, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie określonym w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia.
3. Wszczęcie postępowania wobec kierowcy nie wyklucza wszczęcia postępowania administracyjnego także wobec przedsiębiorcy lub podmiotu, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 3, realizującego przewóz drogowy.
4. Postępowania administracyjnego wobec przedsiębiorcy lub podmiotu, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 3, nie wszczyna się, jeżeli okoliczności sprawy i dowody jednoznacznie wskazują, że podmiot wykonujący przewóz nie miał wpływu na powstanie naruszenia.
5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się, jeżeli naruszenie, o którym mowa w ust. 1, ma charakter rażący, a w szczególności:
1) zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego;
2) zostało popełnione wielokrotnie.?
Tak więc w sytuacji kiedy kierowca samowolnie i bez wiedzy pracodawcy w trakcie wykonywania zadania przewozowego – naruszy przepisy dotyczące czasu prowadzenia pojazdu, przerw i odpoczynku dziennego, nieprawidłowo użytkuje tachograf analogowy lub zapomni, zgubi, nie przedstawi do kontroli inspektorowi odpowiednich dokumentów? Przewoźnik ma prawo na podstawie wyżej cytowanego art. 92a ust.4 wnioskować o umorzenie postępowania wobec niego.
Dokumenty, które kierowca jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać, na żądanie uprawnionego organu kontroli to:
-
kartę opłaty drogowej, kartę kierowcy, zapisy urządzenia rejestrującego samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy i czas postoju, obowiązkowe przerwy i czas odpoczynku oraz zaświadczenie albo oświadczenie o przyczynie nie okazania tarcz/plików cyfrowych za 28 dni wstecz,
-
a ponadto:
1) wykonując transport drogowy – wypis z licencji;
2) wykonując przewóz drogowy osób:
a) przy wykonywaniu przewozów regularnych i regularnych specjalnych – odpowiednie zezwolenie lub wypis z zezwolenia wraz z obowiązującym rozkładem jazdy,
b) przy wykonywaniu międzynarodowych przewozów wahadłowych lub okazjonalnych – odpowiednie zezwolenie lub formularz jazdy,
c) przy wykonywaniu międzynarodowych przewozów na potrzeby własne – formularz jazdy,
d) oryginał albo poświadczoną za zgodność z oryginałem przez przedsiębiorcę kserokopię decyzji w sprawie odstępstwa od warunków określonych w zezwoleniu, jeżeli została wydana;
3) wykonując przewóz drogowy rzeczy – dokumenty związane z przewożonym ładunkiem, a także:
a) odpowiednie zezwolenie wymagane w międzynarodowym transporcie drogowym,
b) dokumenty wymagane przy przewozie drogowym towarów niebezpiecznych,
c) świadectwo wymagane zgodnie z Umową o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów (ATP), sporządzonej w Genewie dnia 1 września 1970 r. (Dz.U. z 1984 r. Nr 49, poz. 254),
d) zezwolenie na przejazd pojazdu, z ładunkiem lub bez ładunku, o masie, naciskach osi lub wymiarach przekraczających wielkości określone w odrębnych przepisach,
e) dokumenty wymagane przy przewozie zwierząt,
f) dokumenty wymagane przy przewozie odpadów,
g) certyfikat potwierdzający spełnienie przez pojazd odpowiednich wymogów bezpieczeństwa lub warunków dopuszczenia do ruchu, jeżeli jest wymagany;
4) w międzynarodowym transporcie drogowym – świadectwo kierowcy, jeżeli jest wymagane.
Praktyka pokazuje, że dowodem potwierdzającym wiarygodność Przewoźnika i skutkującym umorzeniem postępowania są np.: kopie dokumentów (zaświadczenia o spełnianiu wymogów, kopie badań lekarskich itp.) opatrzone podpisem kierowcy i adnotacją Potwierdzam odbiór dnia … Jeżeli kierowca odebrał od Przewoźnika komplet dokumentacji i zostało to pisemnie potwierdzone chybionym jest zarzut niewyposażenia kierowcy w odpowiednie dokumenty.
Co do czasu jazdy i użytkowania tachografu Przewoźnik, mając obowiązek szkolenia kierowców, może zażądać od przeprowadzających szkolenie wystawienia stosownych zaświadczeń, dyplomów dla kierowców. Może a nawet powinien równocześnie stosować pisemne oświadczenia kierowców, że znane są im normy prawa krajowego i unijnego oraz, że odbyli w tym zakresie specjalne szkolenie. Tutaj muszę nadmienić, że Kancelaria Prawna Viggen prowadzi szkolenie kierowców w siedzibie Przewoźnika na terenie całego kraju.
W PRZYPADKU KONTROLI W PRZEDSIĘBIORSTWIE, kontroli granicznej lub innej
Istotą sprawy są okoliczności, na które może powołać się Przewoźnik, wykazując, że nie miał wpływu na zachowanie kierowcy – w myśl art. 93.ust 7 Ustawy o transporcie drogowym:
Art. 93. 1. Uprawnieni do kontroli, o których mowa w art. 89 ust. 1, mają prawo nałożyć na wykonującego przewozy drogowe lub inne czynności związane z tym przewozem karę pieniężną, w drodze decyzji administracyjnej.
1a. Decyzja, o której mowa w ust. 1, wydawana jest w imieniu organu właściwego ze względu na miejsce przeprowadzanej kontroli.
2. W przypadku gdy podczas kontroli granicznej na kontrolowanego zostanie nałożona kara, o której mowa w ust. 1, przeprowadzający kontrolę uprawnieni są do uniemożliwienia kontrolowanemu wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności, z zastrzeżeniem ust. 4.
4. Przedsiębiorca krajowy uiszcza nałożoną karę pieniężną w terminie 21 dni od dnia jej wymierzenia; spoczywa na nim obowiązek niezwłocznego przekazania dowodu uiszczenia kary pieniężnej organowi, który ją nałożył.
5. Od decyzji o nałożeniu kary pieniężnej przysługuje odwołanie do organu nadrzędnego w stosunku do organu, który karę tę nałożył, w terminie 14 dni od dnia doręczenia przedsiębiorcy lub innemu podmiotowi wykonującemu przewozy na potrzeby własne tej decyzji.
6. (uchylony)
7. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się, jeżeli stwierdzone zostanie, że naruszenie przepisów nastąpiło wskutek zdarzeń lub okoliczności, których podmiot wykonujący przewozy nie mógł przewidzieć. W takiej sytuacji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzanej kontroli organ wydaje decyzję o umorzeniu postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.
Tak więc WITD nie może uchylać się od obowiązku stosowania wyżej cytowanych przepisów, jeśli całokształt sprawy i zebrany materiał dowodowy wskazuje na okoliczności wyłączające odpowiedzialność Przewoźnika.
Niniejszy dokument podlega ochronie prawnej na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r., Dz. U. 06.90.631 z późn. zm.).
