Strona główna Aktualności z ustawy o transporcie drogowym W jakich okolicznościach można umorzyć postępowanie wobec przewoźnika?

W jakich okolicznościach można umorzyć postępowanie wobec przewoźnika?

3285
0
5/5 (8)


Autor publikacji: Dr Mariusz Miąsko Prezes Kancelarii Prawnej Viggen sp.j.

W jakich okolicznościach można umorzyć postępowanie wobec przewoźnika? Główny Inspektor Transportu Drogowego Tomasz Połeć pismem BPO-072-127/2009/564-07 z dnia 10 lipca 2009 po naradzie w miejscowości Fojutowo, kolejny raz zwrócił uwagę wszystkim Wojewódzkim Inspektorom Transportu Drogowego na wytyczne dot. stosowania przepisów Ustawy o transporcie drogowym, które pozwalają w uzasadnionych okolicznościach umorzyć postępowanie wobec Przewoźnika. Poprzednie wytyczne (BPO-072-31/2008-92 z dnia 05 luty 2008 roku) nie przyniosły zakładanych efektów.

Pomimo ewidentnego braku wpływu Przewoźnika na zaistniałe uchybienia wykryte w trakcie kontroli na drodze lub w przedsiębiorstwie, WITD lawinowo nakłada kary, pozostając zupełnie obojętnym na wyjaśnienia strony (przewoźnika) powołującego się na ww przepisy. Główny Inspektor jasno precyzuje wytyczne dla Wojewódzkich Inspektorów Transportu drogowego:…” (…) za niedopuszczalne uważam wszelkie przypadki odstępstw od ww wytycznych w zakresie naruszającym wolę ustawodawcy i skutkującym obarczeniem przedsiębiorcy odpowiedzialnością za zachowanie kierowcy, na które nie miał on wpływu.

(…) W przypadku , gdy strona powołuje się na okoliczności wyłączające jej odpowiedzialność, a organ I instancji nie odniesie się na okoliczności wyłączające jej odpowiedzialność, a organ I instancji nie odniesie się do zasadności powyższych argumentacji, będzie to stanowiło podstawę do uchylenia decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia.(…) jeżeli organ, który wydał decyzję uzna, że odwołanie zasługuje w całości na uwzględnienie, może wydać nową decyzję, w której uchyli lub zmieni zaskarżoną decyzję.”

W PRZYPADKU KONTROLI DROGOWEJ

Istotą sprawy są więc okoliczności, na które może powołać się Przewoźnik, wykazując, że nie miał wpływu na zachowanie kierowcy – W PRZYPADKU KONTROLI DROGOWEJ w myśl art. 92a.ust 4 Ustawy o transporcie drogowym:

„Art. 92a. 1. W przypadku gdy podczas kontroli drogowej zostaną stwierdzone naruszenia:

1) obowiązku posiadania w pojeździe wymaganych dokumentów, o których mowa w art. 87 ust. 1-4,

2) zasad dotyczących maksymalnego dziennego czasu prowadzenia pojazdu, dziennego czasu odpoczynku lub przekraczania maksymalnego czasu prowadzenia pojazdu bez przerwy, określonych w rozporządzeniu (WE) nr 561/2006 oraz w Umowie europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), sporządzonej w Genewie dnia 1 lipca 1970 r. (Dz.U. z 1999 r. Nr 94, poz. 1086 i 1087),

3) zasad dotyczących użytkowania analogowych urządzeń rejestrujących samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy i czas postoju, obowiązkowe przerwy i czas odpoczynku, określonych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym (Dz.Urz. WE L 370 z 31.12.1985) – kierowca pojazdu samochodowego realizujący przewóz drogowy podlega karze grzywny.

2. Orzekanie w sprawach, o których mowa w ust. 1, następuje w trybie określonym w Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia.

3. Wszczęcie postępowania wobec kierowcy nie wyklucza wszczęcia postępowania administracyjnego także wobec przedsiębiorcy lub podmiotu, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 3, realizującego przewóz drogowy.

4. Postępowania administracyjnego wobec przedsiębiorcy lub podmiotu, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 3, nie wszczyna się, jeżeli okoliczności sprawy i dowody jednoznacznie wskazują, że podmiot wykonujący przewóz nie miał wpływu na powstanie naruszenia.

5. Przepisu ust. 4 nie stosuje się, jeżeli naruszenie, o którym mowa w ust. 1, ma charakter rażący, a w szczególności:

1) zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego;

2) zostało popełnione wielokrotnie.

Tak więc w sytuacji kiedy kierowca samowolnie i bez wiedzy pracodawcy w trakcie wykonywania zadania przewozowego – naruszy przepisy dotyczące czasu prowadzenia pojazdu, przerw i odpoczynku dziennego, nieprawidłowo użytkuje tachograf analogowy lub zapomni, zgubi, nie przedstawi do kontroli inspektorowi odpowiednich dokumentów, Przewoźnik ma prawo na podstawie wyżej cytowanego art. 92a ust.4 wnioskować o umorzenie postępowania wobec niego.

Dokumenty, które kierowca jest obowiązany mieć przy sobie i okazywać, na żądanie uprawnionego organu kontroli to:

  • kartę opłaty drogowej, kartę kierowcy, zapisy urządzenia rejestrującego samoczynnie prędkość jazdy, czas jazdy i czas postoju, obowiązkowe przerwy i czas odpoczynku oraz zaświadczenie albo oświadczenie o przyczynie nie okazania tarcz/plików cyfrowych za 28 dni wstecz,

  • a ponadto:

1) wykonując transport drogowy – wypis z licencji;

2) wykonując przewóz drogowy osób:

a) przy wykonywaniu przewozów regularnych i regularnych specjalnych – odpowiednie zezwolenie lub wypis z zezwolenia wraz z obowiązującym rozkładem jazdy,

b) przy wykonywaniu międzynarodowych przewozów wahadłowych lub okazjonalnych – odpowiednie zezwolenie lub formularz jazdy,

c) przy wykonywaniu międzynarodowych przewozów na potrzeby własne – formularz jazdy,

d) oryginał albo poświadczoną za zgodność z oryginałem przez przedsiębiorcę kserokopię decyzji w sprawie odstępstwa od warunków określonych w zezwoleniu, jeżeli została wydana;

3) wykonując przewóz drogowy rzeczy – dokumenty związane z przewożonym ładunkiem, a także:

a) odpowiednie zezwolenie wymagane w międzynarodowym transporcie drogowym,

b) dokumenty wymagane przy przewozie drogowym towarów niebezpiecznych,

c) świadectwo wymagane zgodnie z Umową o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych i o specjalnych środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów (ATP), sporządzonej w Genewie dnia 1 września 1970 r. (Dz.U. z 1984 r. Nr 49, poz. 254),

d) zezwolenie na przejazd pojazdu, z ładunkiem lub bez ładunku, o masie, naciskach osi lub wymiarach przekraczających wielkości określone w odrębnych przepisach,

e) dokumenty wymagane przy przewozie zwierząt,

f ) dokumenty wymagane przy przewozie odpadów,

g) certyfikat potwierdzający spełnienie przez pojazd odpowiednich wymogów bezpieczeństwa lub warunków dopuszczenia do ruchu, jeżeli jest wymagany;

4) w międzynarodowym transporcie drogowym – świadectwo kierowcy, jeżeli jest wymagane.

 

Praktyka pokazuje, że dowodem potwierdzającym wiarygodność Przewoźnika i skutkującym umorzeniem postępowania są np.: kopie dokumentów (zaświadczenia o spełnianiu wymogów, kopie badań lekarskich itp.) opatrzone podpisem kierowcy i adnotacją „Potwierdzam odbiór dnia …” Jeżeli kierowca odebrał od Przewoźnika komplet dokumentacji i zostało to pisemnie potwierdzone” chybionym jest zarzut niewyposażenia kierowcy w odpowiednie dokumenty.

Co do czasu jazdy i użytkowania tachografu Przewoźnik, mając obowiązek szkolenia kierowców, może zażądać od przeprowadzających szkolenie „wystawienia stosownych zaświadczeń, dyplomów dla kierowców. Może, a nawet powinien równocześnie stosować pisemne oświadczenia kierowców, że znane są im normy prawa krajowego i unijnego oraz, że odbyli w tym zakresie specjalne szkolenie. Tutaj muszę nadmienić, że Kancelaria Prawna Viggen prowadzi szkolenie kierowców w siedzibie Przewoźnika na terenie całego kraju.

 

W PRZYPADKU KONTROLI W PRZEDSIĘBIORSTWIE, kontroli granicznej lub innej

Istotą sprawy są okoliczności, na które może powołać się Przewoźnik, wykazując, że nie miał wpływu na zachowanie kierowcy – w myśl art. 93. ust 7 Ustawy o transporcie drogowym:

„Art. 93. 1. Uprawnieni do kontroli, o których mowa w art. 89 ust. 1, mają prawo nałożyć na wykonującego przewozy drogowe lub inne czynności związane z tym przewozem karę pieniężną, w drodze decyzji administracyjnej.

1a. Decyzja, o której mowa w ust. 1, wydawana jest w imieniu organu właściwego ze względu na miejsce przeprowadzanej kontroli.

2. W przypadku gdy podczas kontroli granicznej na kontrolowanego zostanie nałożona kara, o której mowa w ust. 1, przeprowadzający kontrolę uprawnieni są do uniemożliwienia kontrolowanemu wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Decyzji, o której mowa w ust. 1, nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności, z zastrzeżeniem ust. 4.

4. Przedsiębiorca krajowy uiszcza nałożoną karę pieniężną w terminie 21 dni od dnia jej wymierzenia; spoczywa na nim obowiązek niezwłocznego przekazania dowodu uiszczenia kary pieniężnej organowi, który ją nałożył.

5. Od decyzji o nałożeniu kary pieniężnej przysługuje odwołanie do organu nadrzędnego w stosunku do organu, który karę tę nałożył, w terminie 14 dni od dnia doręczenia przedsiębiorcy lub innemu podmiotowi wykonującemu przewozy na potrzeby własne tej decyzji.

6. (uchylony)

7. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się, jeżeli stwierdzone zostanie, że naruszenie przepisów nastąpiło wskutek zdarzeń lub okoliczności, których podmiot wykonujący przewozy nie mógł przewidzieć. W takiej sytuacji, właściwy ze względu na miejsce przeprowadzanej kontroli organ wydaje decyzję o umorzeniu postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.”

 

Tak więc WITD nie może uchylać się od obowiązku stosowania wyżej cytowanych przepisów, jeśli całokształt sprawy i zebrany materiał dowodowy wskazuje na okoliczności wyłączające odpowiedzialność Przewoźnika.

 

 

 

 

Niniejszy dokument podlega ochronie prawnej na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r., Dz. U. 06.90.631 z późn. zm.).

Oceń artykuł

Poprzedni artykułWażne dla przewoźników osób
Następny artykułCzy można wykonywać transport pojazdem niezgłoszonym do licencji?