Strona główna 561/2006 WE i AETR Wyłączenia z zakresu rozporządzenia 561/2006 WE

Wyłączenia z zakresu rozporządzenia 561/2006 WE

7337
1
4/5 (4)

Autor publikacji: Dr Mariusz Miąsko Prezes Kancelarii Prawnej Viggen sp.j.

Wyłączenia z zakresu rozporządzenia 561/2006 WE. Niniejsza publikacja przedstawia zakres wyłączeń z zakresu stosowania rozporządzenia 561/2006 WE.

Podtytuł: art. 3 rozporządzenia 561/2006 WE

Na gruncie wcześniejszych ustaleń, z których jednoznacznie wynika, iż rozporządzenie 561/2006 WE jest źródłem obowiązującego prawa pracy w zakresie okresów prowadzenia, przerw i odpoczynków, dokładne zdefiniowanie wyłączeń stosowania uregulowań niniejszego rozporządzenia staje się zagadnieniem kluczowym.

Warto na wstępie zauważyć, że na gruncie omawianego rozporządzenia przewidziano dwa rodzaje wyłączeń: obligatoryjne oraz fakultatywne.

Te pierwsze zawiera wyliczenie z art. 4/561/2006 WE. Te drugie określa art. 13/561/2006 WE, który dokonać wyłączeń na gruncie prawa krajowego (wyłącznie na obszarze danego kraju członkowskiego UE).

Polski ustawodawca skorzystał z przedmiotowego rozwiązania i uregulowanie określające zakres wyłączeń, wyrażone zostało w zapisach ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz.U. z dnia 30 kwietnia 2004 r.).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 określono, że: „Na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kategorie pojazdów, o których mowa w art. 13 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 561/2006, wyłącza się ze stosowania art. 5-9 tego rozporządzenia.

Tak więc wszystkie „kategorie pojazdów” wymienione w omawianym przepisie podlegają na obszarze Polski wyłączeniu z zastosowania norm art. 5-9 rozporządzenia 561/2006 WE. Istotne jest, że polski ustawodawca odniósł się do „kategorii pojazdów” a nie kategorii np.: produktów przewożonych przez te pojazdy, co (jak pokazuje wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-554/09) nie jest tożsame.

W takiej sytuacji może rodzić się pytanie, co w sytuacji, gdy dany pojazd korzystający z wyłączenia na podstawie uregulowań prawa krajowego będzie realizował przejazd poza obszarem danego kraju, w którym przedmiotowe wyłączenia nie obowiązują. Wówczas zastosowanie będzie miał precedens ETS Cassis de Dijon. 1

Warto zauważyć, że w odniesieniu do niektórych przykładowych wyłączeń z art. 29 u.ocz.p.k. (art. 13/561/2006 WE), wypowiedział się NSA, wyrokiem z dnia 08.08.2007.2 Sąd zwrócił uwagę na charakter funkcjonalny przedmiotowego uregulowania a mianowicie, że istotą przedmiotowego wyłączenia nie jest jakikolwiek przejazd pojazdem z grupy pojazdów wyłączonych na mocy omawianych uregulowań, ale wyłączeniu podlega jedynie taki przejazd w ramach trwania, którego dochodzi do osiągnięcia wyjątkowego ze względów społecznych celu (np.: wynikającego z zagrożenia epidemiologicznego podczas przewozu odpadów zwierzęcych).

Inaczej mówiąc, realizacja transportu pojazdu służącego do przewozu martwych zwierząt (pustego) podlega nadal uregulowaniu rozporządzenia 561/2006 WE, a w przypadku, gdy pojazd posiada ładunek, korzysta z wyłączenia. Trudno odmówić racjonalności stanowiska sądu, ale jednak w pełni podzielić takiego stanowiska Sądu Najwyższego nie można. W sytuacji braku takiego właśnie uregulowania wskazującego na funkcjonalny charakter wyłączeń na gruncie wykładni literalnej, przedsiębiorca/kierowca ma prawo (wyrażone expressis verbis) do poczuwania się za beneficjenta omawianych wyłączeń.

Rozwiązań funkcjonalnych na gruncie obowiązujących zasad wykładni prawa można się doszukiwać jedynie w przypadku, gdy zawodzi zasada wykładni językowej – a ta w omawianym zakresie daje klarowne rozwiązanie i nie uzasadnia dokonania wykładni funkcjonalnej.

Jednak bardzo interesującym zjawiskiem jest zbieżność stanowisk Polskiego SN ze stanowiskiem ETS (17.03.1998r. w sprawie C 379/96 oraz wyrok ETS z 26 05 1992 r, w sprawie C-116/ 91). Trybunał Europejski ocenił co do zasady, że korzystanie z wyłączenia ma charakter „wyjątkowy”. Nie można nie skomentować tego stanowiska ETS, ponieważ warto zauważyć, że podważanie legalnie ustanowionych wyłączeń stanowić może źródło obniżenia zaufania do instytucji europejskiego prawa (w tym prawa pracy) a także obniża poczucie pewności obrotu gospodarczego, stanowiącego immanentną pożądaną cechę ustrojową i gospodarczą.

Warto jeszcze zauważyć, że bez skwantyfikowanego zdefiniowania relacji zachodzących pomiędzy rolą kierowcy jako pracownika lub nie pracownika, bez ustalenia charakterystyki oraz każdorazowej funkcji pojazdów, bez ustalenia przeniesienia prawa własności transportowanego towaru, bez określenia źródła pochodzenia towaru, bez określenia wielu innych pozornie drobnych aspektów, nie sposób ustalić, który z aktów prawnych stanowi w danej chwili źródło obowiązującego prawa pracy w zakresie wyłączeń wskazanych w art. 3 rozporządzenia 561/2006 WE.

Opracowanie w tym zakresie wkroczyło w obszar wieloaspektowy, złożony i trudny. Można założyć, że przedmiotowe zagadnienie może być traktowane jako szczególnie trudne dla adresatów norm, skoro konstrukcje wyłączeń stały się na tyle złożone, że nigdy wcześniej nie poddano tego obszaru szczegółowej analizie na poziomie doktryny w zakresie większości przedmiotowych wątków.

W istocie nie sposób dokonać jakiejkolwiek dalszej analizy źródeł prawa pracy bez ustalenia, które z nich (rozporządzenie 561/2006 WE, u.ocz.p.k., KP, umowa AETR) do kogo (do kierowcy wykonującego jaki rodzaj transportu), w której chwili lub znajdującego się, w którym miejscu (np.: na drodze lub poza drogą publiczną), z jakim ładunkiem (np..: odpadami komunalnymi lub nie komunalnymi), był realizowany przejazd (niekoniecznie przewóz drogowy). W poniższych podrozdziałach opracowania dokonano szczegółowej analizy problemowej w przedmiotowym zakresie. Analizując katalog wyłączeń można szybko dostrzec różnorodny zakres złożoności omawianej materii. Niektóre z wyłączeń mają charakter prosty i oczywisty (np.: „Wyłączenia pojazdów o dopuszczalnej maksymalnej prędkości nieprzekraczającej 40 km/h”). Inne natomiast posiadają charakter złożony i wieloaspektowy (np.: wyłączenia pojazdów do przewożenia odpadów lub pojazdów do celów medycznych).

 

 

Niniejszy dokument podlega ochronie prawnej na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r., Dz. U. 06.90.631 z późn. zm.).

 

1 http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:61978J0120:EN:HTML oryginalny tekst orzeczenia (dostęp na dzień: 20.04.2013r.)

2 Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 sierpień 2007r. I OSK 1251/06

Oceń artykuł

Poprzedni artykułJaki jest minimalny wiek konduktorów i pomocników kierowców?
Następny artykułKiedy kierowca wpisuje symbole kraju w tachografie cyfrowym?

1 KOMENTARZ

  1. Czy zatem polskie auta do 3.5 tony na terenie NIEMIEC są zwolnione z wypełniania czasu pracy kierowcy czy są zobligowane ją wypełniać..?

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj