Autor publikacji: Dr Mariusz Miąsko Prezes Kancelarii Prawnej Viggen sp.j.
Niniejsza publikacja dostarcza profesjonalnych informacji na temat regularnych kontroli kierowców na gruncie uregulowań m.in. rozporządzenia 561/2006 WE:
“Przedsiębiorstwo transportowe organizuje pracę kierowców, o których mowa w ust. 1 w taki sposób, aby kierowcy ci mogli przestrzegać przepisów rozporządzenia (EWG) nr 3821/85 oraz przepisów rozdziału II niniejszego rozporządzenia. Przedsiębiorstwo transportowe wydaje odpowiednie polecenia kierowcy i przeprowadza regularne kontrole przestrzegania przepisów rozporządzenia (EWG) nr 3821/85 oraz przepisów rozdziału II niniejszego rozporządzenia”.
Przedmiotowe unormowanie może (niesłusznie) sugerować, iż prawodawca unijny wyraźnie wzmacnia tezę o odpowiedzialności przewoźnika opartą na zasadzie „ryzyka” za przekroczenia norm niniejszego rozporządzenia, których dopuścili się kierowcy.
Unormowanie wynikające z niniejszego uregulowania ma praktyczne zastosowanie głównie w tych przypadkach kontroli na drodze, gdy kierowca codziennie wraca do bazy przedsiębiorstwa np.: w przypadkach przewozów osób na liniach regularnych powyżej 50 km. W takim przypadku – przynajmniej teoretycznie – przewoźnik może każdego dnia dokonać kontroli kierowców.
W praktyce należy jednak mieć daleko idący dystans do możliwości dokonania codziennej kontroli w przedsiębiorstwie, które zatrudnia np. kilkudziesięciu kierowców ze względów pragmatycznych. Niemniej jednak komentowany zapis bardzo wyraźnie zobowiązuje przedsiębiorcę do obowiązkowego systematycznego kontrolowania kierowców. Przedmiotowe uregulowanie posiada silne rozwinięcie na gruncie krajowych źródeł prawa, w tym także prawa pracy.
Art. 92b ustawy o transporcie drogowym, uzależnia odpowiedzialność przedsiębiorcy od ustalenia, czy w przedsiębiorstwie transportowym występuje: właściwa organizacja pracy oraz właściwa dyscyplina pracy – ust.1.: „Nie nakłada się kary pieniężnej za naruszenie przepisów o czasie prowadzenia pojazdów, wymaganych przerwach i okresach odpoczynku, jeżeli podmiot wykonujący przewóz zapewnił:
1) właściwą organizacje i dyscyplinę pracy ogólnie wymagana w stosunku do prowadzenia przewozów drogowych, umożliwiająca przestrzeganie przez kierowców przepisów:
a) rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85,
b) rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie urządzeń rejestrujących stosowanych w transporcie drogowym,
c) Umowy europejskiej dotyczącej pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe (AETR), sporządzonej w Genewie dnia 1 lipca 1970 r. (Dz.U. z 1999 r. Nr 94, poz. 1086 i 1087);
2) (…)”.
Przytoczone źródła prawa pracy uzależniają, więc odpowiedzialność przedsiębiorcy od właściwej organizacji pracy i dyscypliny pracy.
Niniejszy dokument podlega ochronie prawnej na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (ustawa z dnia 4 lutego 1994 r., Dz. U. 06.90.631 z późn. zm.).