Autor publikacji: Dr Mariusz Miąsko Prezes Kancelarii Prawnej Viggen sp.j.
Często dostajemy pytania, odnoszące się do skutków orzeczenia niemieckiego sądu pracy (BAG), który podważył zasadność wymagania od polskiego przewoźnika świadczenia niemieckiej płacy minimalnej. Orzeczenie zapadło na podstawie bezpośredniego zastosowania treści art. 56 Traktatu o Funkcjonowaniu Unii Europejskiej (ustanawiający Zakaz ograniczeń w swobodnym świadczeniu usług).
Orzeczenie BAG
Przedmiotowe orzeczenie wydaje się pozornie bardzo atrakcyjne i kuszące dla przewoźników (i ogólnie pracodawców) i już w 2016 roku zagadnienie to było przedmiotem analizy Kancelarii Prawnej Viggen Sp.j. (vide: publikacja prawna „Wynagrodzenie pracowników delegowanych do pracy na terytorium Francji cz. I” z 18 maja 2016r.„).
Niestety, głębsza analiza nie daje już pracodawcom jednoznacznych powodów do przesadnego optymizmu, ponieważ komentowane orzeczenie zostało wyemitowane (niestety) z pominięciem innych kluczowych uregulowań ToFUE. Rzecz w tym, że w dyskursie prawniczym często pojawiają się opinie, iż wymagania organów francuskich lub niemieckich naruszają unijną zasadę swobody przepływu osób i usług.
Jednak można wyrazić opinię odrębną, ponieważ aksjologiczną podstawą wypłaty świadczeń pracowniczych w zakresie płacy minimalnej, według minimalnej wartości obowiązującej w prawodawstwie państwa przyjmującego, jest przeciwdziałanie zjawisku tzw. „dumpingu socjalnego” (wyrażonego w szczególności w treści art. 151 ToFUE i 153 ToFUE), stanowiącego wartość nadrzędną nad zasadą swobodnego przepływu osób, (znajdującą uzasadnienie w art. 21 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) oraz przejawiającą się w tytule IV i V TFUE).
Zasada swobody przepływu osób i usług dopiero po uwzględnieniu zasady przeciwdziałania dumpingowi socjalnemu, stanowi podstawę prawa osób do swobodnego przemieszczania się i pobytu na terytorium państw członkowskich. Traktat z Lizbony także potwierdził prawo do swobody przepływu osób i usług, ale tylko w zakresie opartym na prawidłach ekonomiczno – socjalnych, które włączono również do postanowień ogólnych dotyczących przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości.
Konkludując, oparcie wyobrażenia o niezasadności świadczenia wypłaty płacy minimalnej według właściwości prawa państwa przyjmującego (np. Niemiec), na podstawie pojedynczego orzeczenia niemieckiego sądu, sprzecznego z ogólnymi zasadami socjalnego prawa unijnego, należy ocenić za wątpliwe na płaszczyźnie aksjologicznej (naukowej).
Czytaj także:
